Tags

, , , , ,

Het idee werd voor het eerst geopperd tijdens de degustatie in januari dit jaar: “Wie gaat er mee op weekend naar de Elzas?” Handen gingen in de lucht, iedereen wilde mee. Uiteindelijk bleek de agenda niet iedereen gunstig gezind: we zouden met vijf naar Alsace trekken.
Peter Depré nam het initiatief, de leiding, en spreidde een haast encyclopedische kennis van de streek ten toon toen we ter plaatse waren. Hier alvast, nog eens, oprechte dank voor dit alles, Peter!

Kleine waarschuwing vooraf: ik schrijf in deze reeks niet alleen over riesling, dat zou onrecht doen aan alle mooie wijnen die we gepresenteerd kregen.

Een kleine acht kilometer verwijderd van Dahlenheim vinden we Molsheim, volgende bestemming van onze wijntrip.

Domaine Gérard Neumeyer (Molsheim)

-Voor een korte voorstelling van Domaine Neumeyer: Focus op Alsace: Domaine Neumeyer–

Het is warm die middag als we aanbellen op het domein. We worden verwelkomd door Marie Neumeyer, die ons voorstelt eerst naar de wijnkelder te gaan om eens rond te kijken.
Marie en haar broer Jérome zijn nog maar de vierde generatie wijnmakers op dit bedrijf. Voordien was het een landbouwbedrijf in polycultuur.  Slechts in de jaren 1950 tot 1970 werd overgeschakeld naar wijnbouw.
Grootvader Lucien had een kleine 6ha wijngaard in bezit. De ouders van Jérome en Marie konden veel percelen bijkomen. Momenteel bezitten ze 16 ha wijngaard.
Eén grand cru: Bruderthal, waarvan ze 3,5 ha bewerken.
De ouders zijn nog een beetje actief in het bedrijf, vader in de wijngaard, moeder in de verkoop, maar in 2016 lieten ze alles over aan de kinderen. “Un travail dur“, zegt Marie. Ze hebben één persoon in dienst, en uiteraard tijdens de oogstperiode een 25-tal seizoenarbeiders.
Sinds de jaren 1990 werken ze milieubewust (“Culture raisonnée“), om vanaf 2009 over te schakelen op biologische teelt. In 2012 kregen ze hun certificaat.

De wijnkelder is kraaknet, grote foeders aan een kant, roestvrij staal aan de andere kant. Marie is goedlachs en ontspannen en vertelt al wat we willen weten. Jérome is naar ProWein Asia.
We wandelen rustig terug naar het hoofdgebouw, waar we een overzichtsdegustatie van de wijnen krijgen.
Het assortiment is onderverdeeld in drie categorieën: een basisreeks van vijf cépages, die nieuwe gestileerde etiketten kregen, een “Terroir” reeks uit verschillende lieu-dits, met etiketten die symbolisch de herkomst moeten voorstellen, en dan de grand cru-wijnen, met de klassieke etiketten van vroeger. Speciallekes zijn er ook: enkele Vendanges Tardives en twee “Inédits“.
We maken een selectie, we kunnen niet alles proeven.

Omdat we hier ook, zoals geleerd bij Mélanie Pfister, met de Pinot Noir willen beginnen, krijgen we als eerste de Pinot Noir Berger – Schaefferstein 2017 in het glas. Deze wijn, uit de Terroir-reeks, krijgt een opvoeding op vaten van 3 en 4 jaar oud.
Snoeperige, jonge neus van primair rood fruit, wat gistig nog, marsepein, amandel. Sappig en rechtlijning, goede zuurstructuur, doet wat aan een jonge Beaujolais denken. Een pure, eerlijke en directe stijl, in een correcte prijsklasse.
De Sylvaner Génerations 2016 uit het basisgamma vind ik mooi: ingetogen wit steenfruit, mineraal en kruidig. De aanzet heeft wat zoet fruit, aciditeit neemt over en wordt ronduit fors op middenstuk. Discrete, fijne wijn, die gastronomisch goed inzetbaar is.
Fijn detail: op het etiket staan de namen van alle generaties wijnmakers van het domein tussen de wortels geschreven.
Pinot Blanc Tulipe 2016 uit het basisgamma bestaat uit 100% Pinot Blanc en is daardoor een van de uitzonderingen in de Elzas, waar Pinot Blanc meestal geblend wordt met Pinot Auxerrois. Hierdoor is deze “Tulipe” slanker en strakker dan de gemiddelde pinot blanc. We krijgen hier weer de kalk en krijt in de neus, wat een beetje de rode draad doorheen dit weekend blijkt te worden. Durondeau peer en groene appel geven deze wijn een sappig, dorstlessende gevoel. Eerlijk en correct maar niet groot.
De Riesling Pinsons – Finkenberg (Terroir-reeks) krijgen we in twee jaargangen te proeven. In 2016 is deze wijn strak tot scherp door een hoge aciditeit. Heel droog, met minder dan 2 g/l restsuiker, en mogelijk malo. Strenge wijn.
De 2015 is in een heel andere stijl: gebrand, rijpe pitvruchten, wat zoeter in aanzet, maar ook wat eenvoudiger.
Het restzoet maakt de 2015 toegankelijker dan de 2016 maar geeft hem ook een wat meer alledaagse indruk. Dan toch wel een voorkeur voor de strakkere 2016 die nog tijd nodig heeft.

Gelukkig is er ook de Riesling Bruderthal Grand Cru 2016. Groene flitsen in een licht strogele kleur, appel en citrus in de neus, gember en groene kruiden. Agrum, zeste en een fijne aciditeit in de mond. Stenige mineraliteit. Heel delicate wijn met een goede balans, blijft licht en heeft toch materie. Kalk in afdronk, lang en complex. Een riesling die met niets te vergelijken is. Veel impressies, subtiel. Mooie wijn.

Van dezelfde grand cru komt de Muscat Bruderthal Grand Cru 2014. Een van de redenen waarom we hier zijn: Peter proefde deze wijn op een beurs en was enthousiast, liet proeven aan Stefaan die er wild van was.
Het is een speciaal glas wijn: lactisch, oxidatief, karamel en boter, boterbloem, wat hout. Rijp en droog in de mond, evolutief, groene kruiden. Rozijntjes, opgelegd fruit, groenigheid. Een wijn met een hoek af, die discussie uitlokt onder de proevers, maar zo interessant is dat je naar een volgend glas verlangt om weer iets anders te ontdekken. Fascinerend.

Ook de Pinot Gris Bruderthal Grand Cru 2015 is geslaagd. In “moelleux” gemaakt, met 27 gram restsuiker en 5 gram zuren. Discrete nuances van wit fruit, abrikoos, mirabel, druiven en klein tropsch fruit. Gebalanceerd en elegant, met inpassende zuren die alles fris en licht houden. Mooie stijl van wijn.
Nog uit dezelfde grand cru is de Gewurztraminer Bruderthal Grand Cru 2016. Ook “moelleux”, met een neus van roosjes en nectarine, fijn fruitig met sinaas, mineraal, goede aciditeit. Sappig en complex, blijft strak en binnen de lijntjes, met een ziltige afdronk.
We proeven tot slot de Muscat  Vendanges Tardives 2010, een wijn die nog gemaakt werd door de vader van Marie en Jerome. 2010 was een koud en moeilijk jaar in de Elzas, Muscat Vendanges Tardives is uitzonderlijk en moeilijk te maken. De wijn valt onder de noemer “liquoreux”: gedroogd fruit, rozijntjes, thee, wat gebrand, toast, rubber, wat evolutief. Zwoel aromatisch exotisch en gedroogd fruit, sinaasschil. Goede fraicheur met versmolten suikerigheid. Koffiegruis in afdronk, sappig, complex, gaat lang door. Grote wijn die nog niet op zijn eind is en nog jaren meekan.

Tegenover de professionaliteit en gedrevenheid van Mélanie Pfister stonden we hier bij de uitermate sympathieke Marie Neumeyer. Marie en Jérome, jonge wijnbouwers zonder opleiding in het vak, die duidelijk zoekend zijn naar een eigen identiteit en een eigen stijl in de wijnen. Die zoektocht gaat in de goede richting. Het basisgamma is correct, droog en strak gevinifieerd met de Pinot Noir 2017 als prijs/kwaliteit zeer interessante wijn. De andere geproefde basiswijnen steken er nog niet bovenuit.  Maar in de reeks Grand Cru Bruderthal bewijzen ze dat het potentieel in zich hebben om mooie, terroirgedreven en elegante wijnen te maken. Hiermee bewijzen ze dat ze hier wel degelijk weten wat wijn maken is.
Dit is een domein dat zeker op te volgen is, als de ervaring toeneemt gaan we hier nog van horen.

Website van Domaine Gérard Neumeyer

|m| en |p|

Lees ook: Vijf mannen in de Elzas: verslag van een wijnweekend (deel 1) – Domaine Pfister
Lees ook: Vijf mannen in de Elzas: verslag van een wijnweekend (deel 3) – Domaine Meyer-Fonné
Lees ook: Vijf mannen in de Elzas: verslag van een wijnweekend (deel 4) – Domaine Emile Beyer