Op uitstap naar de Moezel, deel 6

Ons bezoek aan Weingut Alfred Merkelbach is er eentje om te koesteren.
We maken de dag voordien, op aanraden van de gastvrouw van ons hotel, een afspraak met de twee broers Rolf en Alfred. Want misschien zullen ze aan het werk zijn in de wijngaard, of misschien hebben ze geen zin om te proeven met toevallige bezoekers. Dus, best maar even bellen.

Met gemengde gevoelens stappen wij door de smalle straatjes van Ürzig. Wat kunnen wij nog meer verwachten na gisteren de heerlijke wijnen van Martin Kerpen geproefd te hebben? En wat te denken van de gunstige prijzen die we van Merkelbach-wijnen vonden?
De enige informatie waarover wij beschikken is dat beide broers ongehuwd zijn, nog steeds samen wonen in het huis van hun overgrootvader, dat overigens dateert van 1867 en volledig opgetrokken is in leisteen; dat ze beiden een stuk boven de 70 zijn; dat ze prachtige Rieslings maken en dat ze ondanks het bestaan van hedendaagse nieuwe vinificatietechnieken de aloude traditie in ere blijven houden.

Wij bellen aan in de Brunnenstrasse. Terwijl de huishoudster de dweil aan de voordeur legt (voeten vegen!), worden wij teruggevoerd naar de vroege jaren vijftig. Werkelijk niets hedendaags is er in de aankleding van de woning terug te vinden. Alles is zo authentiek dat het ons niet onbewogen kan laten. Daarbij mompelt Rolf met enige trots dat Stuart Pigott en Terry Theise ons al zijn voorgegaan.

Wij mogen plaatsnemen in de woonkamer. Vergeeld zwart-witportret in groot kader aan de muur: grootmoeder kijkt vanuit het verleden op ons neer.
Wij krijgen ieder een klein kristallen bolglaasje voorgezet. Bezorgd kijken wij elkaar aan: moeten wij daaruit gaan proeven?

Dat wij “nur” interesse tonen voor de “Trockene Weine” doet de broers de wenkbrauwen fronsen. Zij maken wel droge Riesling, maar zijn liever bezig met hun halfzoete en zoete wijnen, waarmee ze jaar na jaar prijzen scoren.

De boeken komen te voorschijn.

Het Terry Theise rapport. Een belangrijke Amerikaanse invoerder van Duitse wijnen. Groot afnemer van het Weingut, 50% of zo’n 10.000 flessen. Theise zorgt zelf voor alle logistiek (afhalen, vervoer, verscheping, …). Dus daar moeten de beide broers zich niet meer om bekommeren.
De Genuss Guide 2012 (DLG Deutsche Weine und Winzer) 2012. En 2011. In nagenoeg elke jaargang wordt het Weingut Merkelbach vernoemd.

Net zoals de woonkamer “iets” heeft, zo heeft het wijnproeven ook iets bijzonders.
Na elke geproefde fles mompelen de twee gebroers wat tegen mekaar, steeds weer eindigt het overleg met “nog eine Flasche?..”, waarop Alfred voor even verdwijnt om na een minuutje of twee met een nieuwe fles te verschijnen. Dit herhaalt zich keer op keer, fles na fles, één na één. Tijdens het proeven zijn hun nieuwsgierige blikken steeds op ons gericht. Met een ingehouden glimlach wachten ze geduldig op onze bevindingen.

muurplaatje in de woonkamer

Als we verklaren waarom we zoveel notities nemen, en de vraag stellen of ze ook internet hebben, antwoorden ze ontwapenend eerlijk: “Jawel, we hebben internet!…
Maar we kunnen er niet mee omgaan…”.

De broers Merkelbach met de vrienden van de Riesling