Doe een wijnliefhebber een fles wijn cadeau, en je zadelt hem tegelijk op met een probleem. Niet dat hij/zij niet blij zal zijn met die fles -meestal toch-, maar onmiddellijk vraagt de wijnliefhebber zich af: “Wanneer ga ik die fles open doen?”, en – nog belangrijker – “…en met wie?”.
Dus toen ik rond mijn verjaardag drie flessen wijn cadeau kreeg, rieslings van 10, 13 en 15 jaar oud, afkomstig uit de “Schatkamer” van een riesling-handelaar, zat ik met een probleem. En er begon een idee, een plan te rijpen.
De drie flessen zouden geopend worden tijdens een degustatie met verwante wijnliefhebbers – wijnfreaks – wijnbloggers.
De uitnodigingen werden verstuurd en diezelfde dag nog had iedereen al enthousiast zijn komst bevestigd.
Maar voor een degustatie van 3 wijntjes laat je niemand het halve land doorkruisen, dus toen begonnen enkele zenuwachtige weken en slapeloze nachten van selecteren, zoeken, rangschikken, schrappen en herbekijken van wijnen die in de themadegustatie zouden passen.
Vrijdagavond 12 april, de avond voor de lente definitief zou doorbreken dit jaar, ontvingen de Vrienden van de Riesling de proefgasten: Gerd Brabant, door wiens aderen geen bloed maar riesling stroomt, Carl Verheyden, beste amateursommelier van het jaar; Jelle De Roeck, selfmade wijnblogger, Stefaan Soenen, wijnschrijver en fanaat van gerijpte rieslings; en Jo, initiatiefnemer van de langstlopende wijnblog “Vinejo’s wijnblog” én initiatiefnemer van het meest actieve nederlandstalige “wijnliefhebbers” forum.
De aftrap werd gegeven met de Sekt van Koehler-Ruprecht waarover we pas schreven, en die meteen een schot in de roos was.
Welke wijnen er verder gedegusteerd en becommentarieerd werden, kunnen jullie al lezen in dit eerste verslag van de degustatie, geschreven door Carl, het werd al vroeg in de ochtend van de volgende dag gepubliceerd op het Wijnliefhebbers-forum:
Oude riesling in de schaduw van Antwerpen
De toon werd bij aankomst meteen gezet met het uitschenken van het aperitief
Koehler-Ruprecht Sekt Riesling Brut 2002 : Mooi geëvolueerde kleur, lichte nootjesimpressie, citruszeste en acaciahoning. Schuimwijn die blijkbaar 5 jaar op foeder verblijft en denkelijk nadien nog 5 jaar sur lattes blijft waardoor je een heel vineus gevoel krijgt eens de belletjes verdwenen zijn. 90+
Vervolgens gingen we naar de proeftafel om volledig in de Duitse Rielsings te worden ondergedompeld. Ze volgden mekaar in een vlot tempo op. Eerst werden er 2 wijnen naast mekaar uitgeschonken die een link hadden :
Weegmuller Herrenletten 2007 (Pfalz) : Heel open neus, kruidig, mineraliteit, gebrand, citrus, fijnere stijl. Lang in de mond. 88+
Weegmuller Herrenletten 2008 (Pfalz): Snoeperige geur, appelsien, geprononceerde zuren, steenfruit, curry. Zowaar een Elzasgevoel. 91
Ondanks het feit dat 2008 als het mindere jaar beschouwd wordt tov 2007 was hier de 2008 veel breder en dieper (deels door wat toevoeging van gebotrytiseerde druiven volgens Gerd).
Molitor Zeltinger Sonnenuhr Riesling Kabinett Trocken 2005 (Moezel) : Animaal, petrolé, wit fruit, kaaskorst, wat onzuiver en iets van planten in de mond. Valt volledig weg in de mond. Foutief? 79 – Gekocht als kelderrest in de Carrefour (slechte bewaarcondities) wat misschien de verklaring kan zijn voor het mindere presteren van deze anders wel goede producent.
Christmann Königsbach Riesling Trocken 2003 (Pfalz) : Mineraal, snoeperig, zeer kruidig, wat weinig zuren, appelsien alsook pompelmoesbitter, eerder vlak (zuidelijke streek, Baden?) 87 – Mooie wijn maar door het atypische jaar niet meteen als Riesling te bestempelen.
Toni Jost Bacharacher Hahn Riesling Spätlese Trocken 1998 (Mittelrhein): Honing, tropische fruitsalade, olie, veel vulling maar ook veel zuren, gebrand. 90+ – We zitten terug noordelijker op blauwe leisteen. Een jaar met veel zuren (dixit Gerd) maar toch ook heel veel materie aanwezig in deze wijn. Voor mij één van de wijnen van de avond.
Dr Crusius Traisen Rotenfels Spätlese Trocken 1996 (Nahe) : Plantaardig (broccoli), gerookt, munt, (te) hoge zuren, animaal, licht kruidig. 83 – Subtopdomein uit de Nahe die eerder bekend staan voor hun edelzoete wijnen en die met deze droge wijn niet echt wisten te scoren bij mij.
Am Stein Innere Leiste GG 2006 (Franken) : Kalk, mineraal, wit fruit, gerookt, bloemen, zeer lang in de mond. 91 – Wijn waarin alles heel fijntjes aanwezig was en niets teveel. Eerder fragiele wijn en deze kon niet ieders goedkeuring wegdragen maar de mijn e echt wel. Top
Bert Simon Serriger Würtzberg riesling Kabinett 1990 (Saar) : Kaaskorst, blonde tabak, chemisch, boenwas, nootjes, honing, champignons, gebak, licht zoete impressie in de mond. 89+ – Ondertussen reeds teloor gegane eerder bescheiden producent die evenwel duidelijk maakt dat in grote jaren de kleine jongens ook mooie dingen kunnen maken. Met dank aan de populist
Na al het witte geweld mocht er ook wel eens iets roods op tafel komen en dus duikelden vinejo en ikzelf nog wat meegebrachte schatten op. Eerst was vinejo aan de beurt :
Pibarnon 1998 (Bandol) : Evolutie in de kleur, gerookt, licht alcoholisch, Rood fruit, lichte kruidigheid, licht uitdrogende stevige tannines, koffie. 89+ – De Cultuurschok kon niet groter zijn na de fragiele, soms breekbare Rieslings een beest uit Bandol. De tannines beten nog serieus na 15 jaar. Waar eindigt dit…
Philippe Alliet Vieilles Vignes 2009 (Chinon) : Volfruitige neus, mooie houtopvoeding, veel zuren, kruidigheid, toegankelijke stijl. 90 – Een wijn in een moderner jasje dan de vorige die meer het oergevoel aansprak. Een wat gedistingeerdere heer met nog een mooie toekomst voor zich. Evenwel al zeer benaderbaar.
Om toch niet teveel de touch met de eigenlijke degustatie te verliezen was er ondertussen een heerlijke kaasschotel op tafel verschenen van een Waalse kaasmeester uit Bassenge die werkelijk een zeer mooie selectie kazen presenteerde. Deze kaas begeleide het laatste deel van de degustatie wanneer de zoetere exemplaren op tafel verschenen :
Willi Schaefer Graach Domprobst Spätlese 2006 (Moezel) : Petrolé, mineraliteit, rozijntjes. 91 – Een wijn die eigenlijk wat jong geslachtofferd werd maar al een goede combo vormde met veel van de kazen op de plank hoewel de blauwgeaderde niet helemaal matchte.
Dr Crusius Traisen rotenfels Riesling Spätlese 2003 (Nahe) : Veel concentraat en bestanddelen in deze wijn, pikante toets, kruidig, mineraliteit, citrus. 93 – Wijn die nog een zeer lange weg te gaan heeft en ondanks het feit dat 2003 zeer warm was toch nog een mooie zuurbalans bezit.
Als conclusie zou ik zowel Marc als Rudi (en niet te vergeten hun lieftallige eega’s die ons de hele avond gezelschap hebben willen houden) willen bedanken voor deze zeer mooie selectie rieslings van veelal hoog niveau alsook de medeproevers die van deze avond weer een onvergetelijke degustatie hebben weten te maken. Bedankt.
Binnen korte tijd zullen we enkele wijnen nog in detail belichten.
Ons voorzichtig besluit na deze mooie avond: buiten de 1990 Saar riesling vertoonden de wijnen amper tonen van veroudering. We zullen dus nog verder terug moeten in de tijd om dit kunnen ervaren.
Ondertussen groeit stilaan een nieuw idee en een nieuw plan voor een vervolgdegustatie. U zal er hier alles over kunnen lezen…
vrienden van de riesling 