Tags
Alsace, Bergheim, Elzas, Elzastrip2018, Sommerberg, Zotzenberg
Vijf mannen in twee auto’s doorheen een wijnstreek. Met een geweldige gids, Peter Depré, die de streek van binnen en van buiten kent. Die met de wijnmakers mee discussieert over hun collega’s, de laatste nieuwtjes weet en daar op zijn eigen bescheiden manier mee omgaat. Was het top? Ja, het was top.
Er stonden ook nog andere activiteiten gepland op het weekend. Ondergetekende zorgde voor een gedetailleerd roadbook met de planning van de gemaakte afspraken, wat tot mijn eigen verbazing redelijk stipt werd opgevolgd.
Vrijdagmiddag hielden we halt voor een picknick boven Dahlenheim. In de verte zien we de grand cru Steinklotz, de meest noordelijke grand cru wijngaard van Alsace, wat evenveel wil zeggen als: we zijn aangekomen! We verorberen onze broodjes terwijl we de eerste wijngaarden bewonderen. Enkele stevige windvlagen doen ons naar een truitje en het wegvliegende beleg grijpen.
(klik op de foto’s om een grote weergave te verkrijgen)
Na het bezoek aan Domaine Pfister en Domaine Neumeyer haastten we ons naar onze gîte in Bergheim, waar we op de tweede verdieping terechtkunnen om ons over de drie slaapkamers te verdelen en ons klaar te maken voor het restaurant.
We konden toen nog niet vermoeden dat we daar in een goede aflevering van Fawlty Towers terecht zouden komen.
Wistub du Sommelier is een traditioneel Alsace restaurant. Nee, geen flammekuechen, kugelhopf of choucroute op het menu hier. Wel een “Bib Gourmand” in de Guide Michelin en vermeldingen in GaultMillau en Guide Champerard. En een mooie wijnkaart, dat ook.
Mevrouw des huizes is een dametje dat aan Edith Piaf doet denken: slank, klein en in het zwart gekleed. Veel te snel pratend in een mengeling van Frans, Engels en Duits, en druk gebarend mogen we plaatsnemen aan onze gereserveerde tafel.
De menukaarten worden uitgedeeld, de dame helpt overdreven om ons alles uit te leggen en bladert enthousiast mee door de kaarten die we in onze handen trachten te houden. Er is een driegangenmenu, met asperges. Alleen: er zijn geen asperges. Het is te zeggen, er zijn wel asperges, maar die zitten in de soep. Maar de soep kunnen we die avond niet bestellen, helaas. Ze kan een alternatief voor de asperges voorstellen.
We besluiten het gemakkelijk te houden, en kiezen allemaal het driegangenmenu met het alternatief.
Bij het voorgerecht vraagt Stefaan of er een gerijpte Riesling op de kaart staat. Paul Blanck Riesling Grand Cru Sommerberg 2008 wordt het. Schitterende wijn, mooi gerijpt, tikje te veel restzoet voor bij het alternatieve voorgerecht met de gerookte zalm. Al met al een goede keuze.
Hoofdgerecht: eend. Probleem: er zijn geen vijf porties eend meer. Maar er is wel parelhoen. Parelhoen lijkt goed, zo goed dat iedereen besluit om voor de parelhoen te gaan. Ai, dat moet eerst even gecheckt worden, is er wel voldoende parelhoen in huis?
Stefaan heeft nog een moeilijke vraag: of er ook een gerijpte Pinot Noir beschikbaar is. De oudste Pinot Noir op de kaart is de Gustave Lorentz Pinot Noir “La Limite” 2011. Ouder is er niet. We nemen die fles. Dat hebben we ons niet beklaagd: fantastisch glas wijn, edel, delicaat, gebald. Absolute wereldklasse. Ik wik mijn woorden… De volgende dag kunnen we nog net op tijd een stop op dit domein inlassen om een doosje te kopen.
We vertellen onze gastvrouw dat de wijn ons bevalt. “Of we misschien iets gerijpt willen proeven?”, vraagt ze. Duh, was dat niet ons eerste verzoek? Ze zet een geblindeerde fles op tafel. Als we kunnen raden wat het is, is de fles voor ons. Zwart, donker, overrijp fruit, warm. Niet iedereen is hier fan van, maar wie er wel fan van is, is er verrukt over. Bert vergelijkt met een vin naturel van Viret, Stefaan heeft het over een stevige Zuidfranse grenache. We komen tot overeenstemming dat we het toch maar als Pinot Noir gaan benoemen, en denken aan het warme jaar 2003. Allebei juist. Gastvrouw gaat over haar toeren van enthousiasme, en komt als beloning met enkele glazen wijn aandraven. Die mogen we proeven. En dan nog een paar glazen, die we ook mogen proeven. En nog een glas, dat we moeten laten rondgaan.
Het zijn achtereenvolgens Marcel Deiss Langenberg, Domaine Weinbach Gewurztraminer Furstentum Grand Cru Clos de Capucins 2008 en een Silvaner Vendanges Tardives van Etienne Simonis uit Ammerschwihr.
We sliepen goed, die nacht…
(klik op de foto’s om een grote weergave te verkrijgen)
Voor we zaterdagochtend gaan proeven moeten we nog inkopen doen voor het avondeten, dat we die avond zelf gaan klaarmaken. We hebben geluk, in Sigolsheim passeren wij toevallig langs de grootste aspergehandel uit de regio. Lange rijen schuiven aan aan de kassa in een minuscuul winkeltje. Het aspergeseizoen is kort, maar deze periode worden ze in overvloed aangeboden.
Filip neemt de leiding over de kookploeg. We compenseren voor het gebrek aan asperges in het restaurant, en kokkerellen onszelf een volledig menu met asperges: a la Flamande (met geklaarde boter, zoals het hoort) als voorgerecht en zalm met groene en witte asperges als hoofdgerecht. Filip beheerst de kookkunst volledig, en stuurt zijn team kordaat aan. Het resultaat is heerlijk, verrukkelijk en overvloedig. We selecteren onszelf er enkele flesjes van de pas gekochte wijnen bij.
Peter zorgde op zaterdagmiddag dan weer voor een fijne verrassing: voor de picknick nam hij ons mee naar Niedermorschwihr om daar naar de Sommerberg te klimmen. De Sommerberg waarvan de gerijpte riesling van Paul Blanck in het restaurant van afkomstig was. We klauteren tussen de wijnstokken naar boven: het is er warm, steil, en we zien de granietbrokken liggen. Kennismaking met het terroir, heet dat.
Boven waait het weer stevig. We graaien naar het wegfladderende broodbeleg. Boven heet de Sommerberg trouwens ook niet meer Sommerberg, maar Winterberg. Op deze warme dag lijkt Sommerberg nochtans toepasselijker.
(klik op de foto’s om een grote weergave te verkrijgen)
Bij het uitchecken op zondagochtend geraakten we aan de praat met de vader van de uitbaatster van onze gîte. 
Het bleek -oh toeval – Monsieur Freyburger te zijn, de wijnmaker van de Pinot Noir Cuvée Sirius die we in het restaurant moesten raden. Hij vertelde het verhaal van deze wijn: de hete zomer van 2003, ook in Elzas een lange warme periode. De wijnmaker gaat eind augustus twee weken op vakantie. Al na enkele dagen krijgt hij telefoon van het thuisfront: iedereen begint hier te oogsten, wat moeten we doen? Hij blijft rustig en zegt dat hij zijn druiven nog heeft gecontroleerd voor zijn vertrek, hij is er van overtuigd dat ze nog wel enkele dagen kunnen blijven hangen. Bij zijn terugkeer half september begint hij te oogsten. De druiven zijn ingedroogd, overrijp, en geven een dik, geconcentreerd sap. Hij maakt zijn wijn, laat drie jaar op eik rijpen, en dan nog twee jaar op de fles. Het resultaat is wat we hebben geproefd. Dat we er geen Pinot Noir in herkenden ligt niet aan ons, zegt hij. De wijn is zijn typiciteit kwijt door het lange hangen en het indrogen. “Un vin marocain“, lacht hij. Er volgt nog een hele lange uitleg over de wijnbusiness, Europese steun aan megaprojecten in de buurt (Rolly-Gassmann!), premies in de Beaujolais om Gamay te rooien waardoor de grote spelers er Chardonnay kunnen aanplanten voor hun schuimwijn van enkele euro’s, overnameperikelen bij de verkoop van zijn domein enkele jaren geleden. We zijn weer wat wijzer geworden: leven en werk in de wijn is niet altijd rozengeur en maneschijn.
Magnum wijnen. Op elke wijnlijst stonden er wel enkele vermeld. Het werd een rode draad van onze inside jokes. Wie heeft dat al geproefd, een wijn van de magnum druif? Zouden we dat kunnen proeven? Zouden we dat durven vragen? We hebben het nooit gedurfd. Wel veel om gelachen.
Op terugweg houden we nog even halt in Mittelbergheim. Het is zomers mooi, en zonde om een hele dag in de auto te zitten. We volgen Peter en maken een rondje Zotzenberg.
Heerlijk, onvergetelijke trip!
Dank aan Filip, Bert, Stefaan voor de aangename tijd en vooral aan Peter voor al de voorbereiding en heel de organisatie. Ik kijk al uit naar een volgende bestemming.
(klik op de foto’s om een grote weergave te verkrijgen)
|m|
Lees ook: Vijf mannen in de Elzas: verslag van een wijnweekend (deel 1) – Domaine Pfister
Lees ook: Vijf mannen in de Elzas: verslag van een wijnweekend (deel 2) – Domaine Neumeyer
Lees ook: Vijf mannen in de Elzas: verslag van een wijnweekend (deel 3) – Domaine Meyer-Fonné
Lees ook: Vijf mannen in de Elzas: verslag van een wijnweekend (deel 3) – Domaine Elile Beyer
vrienden van de riesling 